Su hayatta temel bi gercek varsa o da, dogrularin hepsini bilip uygulamaya gelince nutkumuzun tutulmasi hareketsiz kalmamizdir heralde. Bu da dogrulardan birisi. Celiskiler butunu zaten her sey. Bi cok sey kendi icinde zittini getiriyor. Getirmese de destekleyici orneklerle mutlaka biz bi seyler buluyoruz. Korkunun ecele faydasi olmadigini bile bile korkmaya devam etmek gibi. Sizin neye korkunuz var? Su an blogumun tek takipcisi ( tamamen reklam yapmadigim icin ) esmen e soruyorum senin neye korkun vardir daglarin kizi heidi?
Benim, bi yerimin kirilmasina var mesela, kolumun kirilmasi, kemiklerime bir sey olmasi, sanki hic iyi olmayacakmis gibi hissettim hep. Sanki hayatimdan uc ay azalicak gibi. Kirik kolla nasil yikanirim, nasil yururum, nasil top oynayanlara hasretle bakarim bunlarla desteklerim korkumu. Oysa sonra sunu farkettim atalarimiz SIR denen su kitabi okumuslar megerse. Nasil mi bak ne demisler bir de, korkutugun basa gelmesi diye bir sey var lugatta. Korktugumuz icin basa geliyordur zaten o diil mi. Evrene o yone enerji salarsan sen sonra da karsiligini gorursun elbette, kolunda kirilir kafanda kirilir. Cunku oncesinde zihnen ruhen buna hazirlanmissindir, gizli gizli o sonuca odaklanmissindir.
Hic kolum bacagim kafam kirilmadi. Ama korkularla yasamaktansa kirilmalarini yeglerdim. Aci itiraftir bu da.
Ben korkularımı yazsam yeni blog açmam lazım. :P Şaka bi yana benim de bisürü korkum var malesef. Ama aşmaya çalışıyorum. Senin bu yazıda bahsettiğine benzer şey var mesela; takla açamıyorum, boynum kırılır diye. :)
YanıtlaSilAştığım korkulardan örnek vereyim bide; köpeklerden korkardım ama Eskişehir'deki köpek sayısının çokluğuyla birlikte aştım bu korkumu. Hatta ev müsait olsa köpek besleyebilirim bile. :)